علاوه بر مشکل انبوه بطریهای غیر قابل تجزیه، حمل و نقل و خنک نگهداشتن بطری های آب در داخل یخچال فروشگاه ها نیز باعث مصرف سوختهای فسیلی می شود. همچنین پمپاژ منابع آب زیر زمینی توسط شرکتهای تولیدکنندۀ آبهای بسته بندی شده باعث کاهش سطح سفره های آب زیر زمینی خواهد شد که به عنوان یک سرمایه بین نسلی عمومی متعلق به همۀ مردم است، اما عملاً توسط شرکتهای خصوصی برداشت شده و به خود مردم فروخته می شود، در حالی که این سرمایه عمومی هدر رفته را می توان صرف تقویت زیرساختهای توزیعی و بهداشتی آب آشامیدنی در سطح شهرها نمود. بنا بر تخمین دانشگاه کلمبیا قیمت آب بسته بندی شده در مقایسه با آب لوله کشی حدود ۲۹۰۰ برابر تخمین زده می شود.

گردش مالی سالیانه بازار جهانی این تجارت پرسود بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار تخمین زده می شود. البته در بسیار از کشورهای در حال توسعه که دسترسی به آب پاک و تصفیه شده محدود است بطریهای آب تنها گزینه دسترسی به آب پاکیزه هستند، اما در کشورهایی که کنترل دقیقی بر استانداردهای کیفیت آب لوله کشی شهری اعمال می شود و وجود آلاینده های خطرناک در آنها به دقت مورد آزمون قرار می گیرد نیز استقبال زیادی از بطریهای آب به اصطلاح معدنی می شود به طوری که به گزارش محققین مرکز آب انستیتو زمین دانشگاه کلمبیا متوسط سرانه مصرف این نوع آب در ایالات متحده در سال به ۷۹ لیتر بالغ می گردد و صنعت تولید این نوع آب از لحاظ حجم فروش از صنایع شیر، قهوه و آب میوه سبقت گرفته است.

اگرچه تولید و مصرف آب بسته بندی شده همچنان در سراسر جهان رو به افزایش است، اما در برخی از کشورها سیاستهایی برای کاهش مصرف آن و تشویق مردم به استفاده از آب لوله کشی آغاز شده است. شهر بوندانون در استرالیا، اولین شهر جهان بوده است که از سال ۲۰۰۹ فروش هر نوع آب بسته بندی شده را در فروشگاه های خود ممنوع اعلام کرده و به جای آن به احداث آبخوریهای عمومی روی آورده است. در امریکا نیز شهرهایی مانند سان فرانسیسکو، سیاتل و شیکاگو تدابیری نظیر اعمال مالیات را برای کاهش مصرف آب بسته بندی شده اعمال کرده اند.

رشد مصرف آب بسته بندی شده و نگرانیهای زیست محیطی در این باره، باعث رونق کار شرکتهای تولید کنندۀ بطری های قابل بازیافت مثلاً از جنس آلومینیم یا استیل شده است، اما بسیاری از بطریهای قابل بازیافت نیز از پلاستیکی به نام پلی کربنات تولید می شوند که اغلب حاوی ماده ای به نام بیس فنول A (BPA) است که می تواند موجب بروز مشکلات قلبی و ناباروری شود. برای حل این مشکل برخی از شرکتهای تولید کنندۀ این نوع بطریها این ماده را از خط تولید خارج نموده تولید محصولات فاقد BPA را تبلیغ می کنند.

علاوه بر معضل بطری های آب دور ریخته شده و قیمت بالای آب بسته بندی شده در مقایسه با آب لوله کشی، برخی کارشناسان معتقدند آب درون این بطریها حتی الزاماً پاک تر و ایمن تر از آب لوله کشی نیز نیست و تحقیقات انجام شده بر روی آن در برخی از کشورها نشان می دهد برخی از این بطریها می تواند حاوی برخی آلاینده های شیمیایی باشد.

علاوه بر آلودگیهای احتمالی موجود در آب، پلاستیک استفاده شده در این بطریهای یکبار مصرف نیز خطراتی را برای سلامتی انسان به همراه داشته باشد. رایج ترین رزین مصرفی در تولید این نوع بطریها پلی اتیلن ترفتالات (PET) است که در بسیاری از موارد مورد بازیافت نیز قرار می گیرد، اما بازیافت آن می تواند به تولید موادی سرطانزا نظیر DEHA و بنزیل بوتیل فتالات (BBP) که باعث بروز اختلالات هرمونی در انسان می شود، منجر گردد. علاوه بر این ساختار متخلخل پلاستیک این بطریها می تواند به محلی برای رشد باکتریها تبدیل شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: